Afgelopen weekend was ik terug op de Loreley voor het Night of the Prog festival. Bij de naam Night of the prog denk ik automatisch terug aan 2009 en aan alles wat er toen na kwam. Aangezien dit de reden was om mijn blog op te starten en het verslag van de 2009 editie één van mijn eerste verslagen was kon een doorstart (kijken of het nu wel duurt) natuurlijk niet uitblijven.
Samen met Hans en Yvon vrijdagochtend vroeg naar Duitsland afgezakt. Het kon een vakantiedrukke vrijdag worden dus iets na zes uur de deur uit. Bleek niet helemaal nodig, waardoor wij voor twaalven via een opvallend minder steile weg dan voorheen tegen de Rijn aan reden bij het pittoreske St. Goar. De hotel eigenaar bleek veel vriendelijker dan over de telefoon en we waren er klaar voor. Na een eerste Duitse Weissen en pils konden we beginnen aan de klim. Overnachten in St Goar betekent nl. pondje naar st Goarshausen, kwartiertje lopen naar de voet van de berg en dan de klim van de buitencategorie, die er voor zorgt dat alle hotelovernachters lekker dorstig aankomen.
Muziek, want daar kwamen we voor. Wegens een onduitse late opening van de hekken en de lange rijen hoorden we de opening van Martigan van buiten de hekken. Dat klonk wel aardig. Binnengekomen, bleek dat deze band het vooral van zijn wel aardig klinken moest hebben, want de uitstraling van de band was niets te overtuigend. Een aardige opener.
Hierna kwam de Nederlandse afvaardiging van dit jaar te weten Sky Architect. Later dit jaar zien we ze weer op Progpower en ik denk zo, dat ze daar misschien niet heavy genoeg zijn. Het klonk goed, het is instrumentaal goed, ze komen aardig over, maar toch kon ik mijn aandacht er niet voor het volle uur bij houden. Kortom ik weet het niet en zal na Progpower mijn (voorlopig) eindoordeel vellen.
En toen kwam Threshold. Stukken harder dan de voorgaande bands en met en zanger die liever tussen het publiek door rent dan op het podium staat (He Papie al in 1990) werden we voor het eerst dit weekend spontaan weggeblazen. Threshold is zo'n band waar ik niet alle CD's van heb, niet alle nummers van ken, maar telkens als ik ze live zie overdonderen ze weer. Gewoon een hele goede live band die nooit teleurstelt.
Riverside was de volgende band. Zo goed als op Progpower 2004 zal ik ze nooit meer vinden, want toen had ik de enige CD, had ik ze nooit eerder gezien en was alles origineel en anders. Nu begonnen ze wel heel sfeervol en rustig, maar ging na een paar nummers de rem er vanaf en werd dit een verrassend goed optreden. Zelfs Hans was onder de indruk en dit was zeker niet bij elke band het geval.
Afsluiter en headliner van de vrijdagavond was het duitse Eloy. Zij hadden al 13 jaar niet meer opgetreden en speelden als laatste om een DVD met lichtshow op te kunnen nemen. De paar nummers die wij nog zagen klonken redelijk, maar niet meer dan dat. Het pontje en het hotel lonkten en na een snelle afdaling hoorden wij langs de oevers van de Rijn meer van hetzelfde en waren wij blij om ons bed op te zoeken na een lange dag.
Zaterdag scheen de zon vrijwel de hele dag. Dat was dus oppassen, verbranding en dorst lagen op de loer. Hiernaast werd ook nog eens geopend met de beste nieuwe band van de afgelopen 5 jaar Haken. Met een set die iets langer mocht zijn dan verleden jaar in Baarlo wisten zij weer net zo te overtuigen. Deze band verwerkt vele invloeden in hun muziek,maar weet er toch hele mooie en goed lopende nummers van te maken. Ik was blij ze weer gezien te hebben en ben al nieuwsgierig naar de nieuwe CD. Aangezien hun T-shirts en CD's werden verkocht bij de stand van weekend shirts bemand door Boerderij medewerkers, lijkt een spoedig bezoek aan Zoetermeer volgens mij al niet meer te missen.
Vandenplas is Duits en degelijk en vandaag dus ook. Ik ken alleen de eerste twee CD's (ze staan nu op meer) dus herkenning was er niet bij, waardoor de nummers na een uur wel wat op elkaar gaan lijken. Goed maar niet schokkend. Ze vervingen echter Moon Safari, dus zeker geen reden om te klagen.
De vierde en laatste duitse band van het festival was RPWL. Ik vind dit een typische CD band. Ik heb veel van ze op CD, maar live kunen ze nooit erg overtuigen. Grootste struikelblok hierbij is de zanger. Hij haalt het tempo uit de nummers, speelt mimiek en ging nu ook nog eens op de humoristische toer in het Duits. Ondanks deze haast dramatische mix op papier, was het misschien wel het beste concert dat ik ooit van ze heb gezien. Hard gelachen heeft het publiek, maar laten we het er maar op houden dat ons Duits niet hoogstaand genoeg is. Ik heb dit concert ook gebruikt om een kleine foto toer te maken dus bij deze:
IQ was de volgende band en hier was ik misschien wel het meest nieuwsgierig naar. Ik had ze al vaak
bijna gezien, maar steeds ging het mis. Nu ging ik ze eigenlijk zien en was het een test voor het IQ weekend, later dit jaar in de boerderij. En viel het mee? eigenlijk niet. Zo matig als Hans en Yvon dit konden waarderen vond ik het niet, maar overtuigen deden ze zeker niet in mijn ogen. Opnieuw bleek de zanger een struikelblok. Op CD klinkt hij al apart, maar live kwam hij niet boven de band uit. Ik weet niet of hij een slechte dag had, maar voor mij kwam er nu te weinig pit in het optreden. Ik dacht zeker niet te gaan later dit jaar, maar misschien bedenk ik mij nog. Dat de sfeer er bij ons in bleef kwam door het goede weer en het feit dat klagen altijd humoristischer is, dan complimenten uitdelen.
Toen begon het wegens technische problemen opvallend lange wachten op de hoofdact van het festival. Het was duidelijk dat vandaag de meeste mensen op Dream Theater zaten te wachten. Hans en ik bedachten dat het voor ons ook al zo'n 15 jaar geleden was, dus werd het weer eens tijd voor DT live. Dit is de eerste tour met de nieuwe drummer, dus die mocht een waanzinnig groot drumstel meenemen en helaas ook een solo verzorgen. Dan hebben we gelijk het enige minpuntje gehad (de solo, niet de drummer), want de setlist was erg goed en de presentatie ook. Natuurlijk mis je een paar favorieten na 12 CD's, maar toen Under Peruvian Skies voorbij kwam, moest ik toch weer aan Josy en ons samen tijdens DT in Rio denken, hoogtepuntje van het festival. Dream Theater speelde hard, strak en hebben gewoon zo veel goede nummers dat ze altijd wel een bezoek verdienen. Kortom daar ga ik in de toekomst weer vaker heen.
En dan is er nog een afsluiter om de leegstrrom geleidelijk laten verlopen. Anathema is behoorlijk populair en hun laatste CDeindigden hoog in verschillende jaarlijsten van 2010. Ook deze band had ik al vaak gemist, maar dat gaat mij in de toekomst niet gauw gebeuren. Wegens algehele vermoeidheid en de laatste overtocht konden of wilden wij niet tot het einde blijven, maar wat we zagen klonk heel goed en de presentatie is ook van hoog niveau. Perfecte afsluiting dus.
Wij zullen de line-up van Night of the Prog altijd in de gaten blijven houden. Hans begrijpt dat het voor hem moeilijk wordt om onder Prog een betere line-up bij elkaar te verzamelen, maar denkt ook aan een herhaling. Zelfs andere festivals op dezelfde lokatie moeten we in de peiling houden. twee weken eerder stonden Journey, Foreigner, Styx, Kansas, FM en anderen hier twee dagen, misschien wel net zo goed. Wat eind juli een oi/punk festival op deze lokatie moet is mij minder duidelijk
Samen met Hans en Yvon vrijdagochtend vroeg naar Duitsland afgezakt. Het kon een vakantiedrukke vrijdag worden dus iets na zes uur de deur uit. Bleek niet helemaal nodig, waardoor wij voor twaalven via een opvallend minder steile weg dan voorheen tegen de Rijn aan reden bij het pittoreske St. Goar. De hotel eigenaar bleek veel vriendelijker dan over de telefoon en we waren er klaar voor. Na een eerste Duitse Weissen en pils konden we beginnen aan de klim. Overnachten in St Goar betekent nl. pondje naar st Goarshausen, kwartiertje lopen naar de voet van de berg en dan de klim van de buitencategorie, die er voor zorgt dat alle hotelovernachters lekker dorstig aankomen.
Muziek, want daar kwamen we voor. Wegens een onduitse late opening van de hekken en de lange rijen hoorden we de opening van Martigan van buiten de hekken. Dat klonk wel aardig. Binnengekomen, bleek dat deze band het vooral van zijn wel aardig klinken moest hebben, want de uitstraling van de band was niets te overtuigend. Een aardige opener.
Hierna kwam de Nederlandse afvaardiging van dit jaar te weten Sky Architect. Later dit jaar zien we ze weer op Progpower en ik denk zo, dat ze daar misschien niet heavy genoeg zijn. Het klonk goed, het is instrumentaal goed, ze komen aardig over, maar toch kon ik mijn aandacht er niet voor het volle uur bij houden. Kortom ik weet het niet en zal na Progpower mijn (voorlopig) eindoordeel vellen.
Riverside was de volgende band. Zo goed als op Progpower 2004 zal ik ze nooit meer vinden, want toen had ik de enige CD, had ik ze nooit eerder gezien en was alles origineel en anders. Nu begonnen ze wel heel sfeervol en rustig, maar ging na een paar nummers de rem er vanaf en werd dit een verrassend goed optreden. Zelfs Hans was onder de indruk en dit was zeker niet bij elke band het geval.
Afsluiter en headliner van de vrijdagavond was het duitse Eloy. Zij hadden al 13 jaar niet meer opgetreden en speelden als laatste om een DVD met lichtshow op te kunnen nemen. De paar nummers die wij nog zagen klonken redelijk, maar niet meer dan dat. Het pontje en het hotel lonkten en na een snelle afdaling hoorden wij langs de oevers van de Rijn meer van hetzelfde en waren wij blij om ons bed op te zoeken na een lange dag.
Vandenplas is Duits en degelijk en vandaag dus ook. Ik ken alleen de eerste twee CD's (ze staan nu op meer) dus herkenning was er niet bij, waardoor de nummers na een uur wel wat op elkaar gaan lijken. Goed maar niet schokkend. Ze vervingen echter Moon Safari, dus zeker geen reden om te klagen.
De vierde en laatste duitse band van het festival was RPWL. Ik vind dit een typische CD band. Ik heb veel van ze op CD, maar live kunen ze nooit erg overtuigen. Grootste struikelblok hierbij is de zanger. Hij haalt het tempo uit de nummers, speelt mimiek en ging nu ook nog eens op de humoristische toer in het Duits. Ondanks deze haast dramatische mix op papier, was het misschien wel het beste concert dat ik ooit van ze heb gezien. Hard gelachen heeft het publiek, maar laten we het er maar op houden dat ons Duits niet hoogstaand genoeg is. Ik heb dit concert ook gebruikt om een kleine foto toer te maken dus bij deze:
IQ was de volgende band en hier was ik misschien wel het meest nieuwsgierig naar. Ik had ze al vaak
En dan is er nog een afsluiter om de leegstrrom geleidelijk laten verlopen. Anathema is behoorlijk populair en hun laatste CDeindigden hoog in verschillende jaarlijsten van 2010. Ook deze band had ik al vaak gemist, maar dat gaat mij in de toekomst niet gauw gebeuren. Wegens algehele vermoeidheid en de laatste overtocht konden of wilden wij niet tot het einde blijven, maar wat we zagen klonk heel goed en de presentatie is ook van hoog niveau. Perfecte afsluiting dus.
Wij zullen de line-up van Night of the Prog altijd in de gaten blijven houden. Hans begrijpt dat het voor hem moeilijk wordt om onder Prog een betere line-up bij elkaar te verzamelen, maar denkt ook aan een herhaling. Zelfs andere festivals op dezelfde lokatie moeten we in de peiling houden. twee weken eerder stonden Journey, Foreigner, Styx, Kansas, FM en anderen hier twee dagen, misschien wel net zo goed. Wat eind juli een oi/punk festival op deze lokatie moet is mij minder duidelijk
No comments:
Post a Comment